zaterdag 20 september 2014

Even iets anders dan eten

Omdat we niet altijd kunnen eten, zingen en ons vergapen aan het Franse leven, volgt vandaag een klein filmpje met sfeerfoto's van La Douce France. Meer video's op het bijbehorende Youtube-kanaal. Enjoy! 



... En wil je je toch vergapen aan het Franse leven, dan zijn er wat voorbeelden uit het archief, bijvoorbeeld De nieuwjaarsreceptie, een hilarische bijeenkomst voor heel klein en stokoud, en het korte verhaal Hergebruik waarin we te weten komen hoe de slager eigenlijk over ons denkt. Veel plezier bij het doorbladeren van deze blog!

Coing

Van het zuidwesten tot aan de Pyreneeën heeft de Fransman een merkwaardig accent. En misschien mogen we helemaal niet stellen dat het om een Fransman gaat, want het gebied dat we tegenwoordig kennen als Dordogne, Lot, Aveyron, Provence en verder zuidwaarts tot aan de Spaanse grens heette nog niet zo lang geleden grotendeels ‘Occitanië’ en was best wild. Misschien moeten we dus occitaniërs zeggen; ‘Mensen van Oc’ klinkt ook poëtisch en sluit aan bij Langue d'Oc.

Hoe dan ook, het zuidwesten deed er lang over om ontsloten te worden (voor 'ontsloten' lees: 'zichtbaar gemaakt voor het Parijse goevernement'). Het verhaal wil dat pas halverwege de negentiende eeuw mensen uit hun grotwoningen werden gehaald – zogenaamd omdat op een kluitje wonen in een vochtige grot niet goed voor de gezondheid was, maar natuurlijk ging het erom het aantal belastingbetalers te achterhalen, daar in de kalkholen van de France Profonde.

Iets van dat woeste leeft nog voort in het accent, dat zangerig is met soms een rollende r. Kenmerkend en leuk is dat de neuzige klank helemaal afwezig is. Je kunt het daardoor beter verstaan en het klinkt erg schattig. ‘Pain’ wordt pèng, ‘bien’ wordt bjèng, ‘coin’ wordt ‘koe-èng’ – niet te verwarren met ‘coing’, dat hetzelfde wordt uitgesproken en niet ‘hoek’, maar ‘kweepeer’ betekent. En laten die nou net rijp zijn.

Van een Canadese Française – je komt hier van alles tegen – kreeg ik dit recept en drie dikke kweeperen. ‘They look terrible,’ zei ze verontschuldigend, ‘but you just gotta know how-da use them and they’ll be real good’. Hier komt de gebruiksaanwijzing.

Leg voor vier personen twee kippepoten in een ovenschaal. Vraag of de slager ze door de helft knipt, dat eet makkelijker. Omring het vlees met halve uitjes en schijfjes kweepeer (je kunt ook appel gebruiken). Meng in een kopje olijfolie en water en kwast dat over alles heen. Maal er wat zout overheen. Ook erg lekker bij kip en zoete bijlagen is het kant-en-klare mengsel van peper, knoflook en citrusvruchten van de Fair Trade, in een pepermolentje.

Zet je oven op 160 graden en laat je schotel langzaam goudbruin garen. Hou hem in de gaten, vul eventueel aan met wat water. Voor het serveren schep je het vlees op een mooie schaal. Uitjes en kweeperen schep je in een pan waar je in kunt bakken. Even hoog aanbakken voor een mooi kleurtje.

Heerlijk met een groene salade met avocado en peterselie. En een straffe Cahors-wijn natuurlijk.

woensdag 17 september 2014

Groene salade met zonder brandnetels

Hier op de campagne kun je gerust kruiden plukken. Zelfs langs de hoofdweg waar ons huis aan ligt – dertien auto’s per dag waaronder vijf werkverkeer vice versa en ongeveer de rest per ongeluk of op bezoek – jaag ik op brandnetels, duizendblad, bramen en rozebottels.

Zo wilde ik vanochtend een mandje met brandnetels afknippen en kon ik nergens wat vinden. Jean-Pierre onze gemeentewerken-man had met zijn snoeimachien alle bermen van het dorp platgelegd. Het rook nog wel een beetje naar brandnetel, dus ik was net een half uurtje te laat. Ook rook ik nog de dieseldampen van zijn witte Citroënnetje C15, maar dat kwam doordat hij bij de kerk met iemand stond te kletsen en me enthousiast zwaaiend begroette toen ik de heuvel op kwam lopen met mijn mandje, op zoek naar iets wat er niet meer was. Dus kletsten we samen wat, klopte ik het stof uit zijn herdershond en schoof ik gewoontegetrouw nog even de 800-jarige kerk in die, sinds Raymonde de sleuteldraagster vorig jaar overleden was (en die het halve dorp in bezit bleek te hebben! Nu hangt er op ieder tweede huis een bordje A Vendre), gewoon open is en toegankelijk voor iedereen die wat serene stilte zoekt. Ik zing als ik er kom steeds dezelfde frase, een klein gregoriaans stukje Ave Maris Stella, denk aan mijn oude vader en loop dan weer de zon in.

Nu op zoek naar mijn door Jean-Pierre afgesnoeide brandnetels. De enige kans had ik misschien nog in het weiland dat aan de kerk grensde. Dit weiland ligt net boven het weiland waarin wij onze blokhut gebouwd hebben en is dus buurland. Ik kom er nooit. Maar het is een avontuurlijk stukje: er lopen reeën, er tjirpen krekels, er liggen resten van een kasteel dat zoals veel andere kastelen ten tijde van de Franse Revolutie in de as werd gelegd. Pardon, niet helemaal: in ons dorp zijn nogal wat eenvoudige huizen met chique gevelstenen. Men zegt dat die van het kasteel komen.
Goed, geen brandnetels natuurlijk, die staan niet midden in een weiland. Maar wel iets anders, namelijk wilde venkel. Tenminste, ik geloof dat het wilde venkel is. Hoe dan ook, het blad afgeknipt en in de komkommersalade verwerkt want het smaakt precies naar dille die een beetje aan de harde kant is. Lekker! Morgenvroeg ga ik weer. Het weiland is immers ook eigendom van Raymonde, en die is er niet meer om te controleren wat voor rapalje er allemaal op haar terrein rondbanjert.

Recept dus voor lekkere frisse salade.
Maak een vinaigrette van noten- of olijfolie, mosterd, azijn, suiker, eventueel een snuifje zout. Was en droog biologische bladsla, meng met ringen rode ui en fijne komkommerschijfjes en hussel de vinaigrette erdoorheen en leg in
een mooie ondiepe schaal. Leg daar verbrokkelde geitenkaasjes bovenop. Rooster in een pan zonnebloempitten, kummel en korianderzaadjes, blijf erbij tot ze kleuren en geuren en schep ze vlak voor het serveren op je salade. Wat dille / venkelgroen / peterselie eroverheen sprenkelen.

dinsdag 16 september 2014

Zangers zijn jolly


Zingen is goed voor je. Dat kan ik als zangjuf natuurlijk makkelijk zeggen want zingen is mijn grote passie en een levensbehoefte. Maar iedereen die wel eens in een koor, kerk of groep gezongen heeft, weet het ook: van zingen ga je lachen, je staat met opgeheven hoofd, je wordt er energiek van, je gaat stralen, het doet je echt goed.
Hoe komt dat?

Het feit dat zangers jolly people zijn (zoals mijn eerste, Canadese zangdocente altijd zei), heeft deels te maken met ademhaling en de opname van zuurstof in het bloed. Wie zingt, krijgt vanzelf behoefte om dieper te ademen. En omdat we doorgaans te oppervlakkig ademhalen, merken we daar onmiddellijk de effecten van. Een belangrijk effect is dat stress en spanningen verdwijnen. 

Ook is er onderzoek gedaan naar het verband tussen muziek (ernaar luisteren en zelf zingen) en de aanmaak van endorfinen, stoffen die in de hersenen worden afgescheiden en voor een geluksgevoel zorgen. Die endorfinen kwamen vrij bij de onderzoeksgroep die naar muziek luisterde, maar de groep die zelf ging zingen, had nog weer een aanzienlijk hoger gehalte van deze stoffen in het bloed!

Een ander deel van de verklaring waarom zingen zo weldadig is, ligt meer op het spirituele vlak. Vooral het samen zingen, al dan niet meerstemmig, geeft een gevoel van diepe verbondenheid. Samen zingen is een vorm van communicatie die op een heel ander niveau ligt dan met elkaar praten. ‘Muziek begint waar woorden ophouden,’ zei de Duitse dichter Heinrich Heine. Misschien kunnen we het vergelijken met het gehuil van een troep wolven. Het samen geluid maken op zo’n hoog trillingsniveau verbindt je als groep, geeft een veilig gevoel en ontspant. Dat vind ik gewoon magisch.

Ik merk het steeds weer wanneer ik met groepen werk, of dat nu een bestaand koor is of een groep individuen die aan workshops of zangvakanties meedoen. Grenzen van leeftijd, talent, opleiding en overtuiging vallen weg. Mensen die elkaar niet kenden, hebben halverwege dag één al een vanzelfsprekend, ontspannen contact, zonder dat ze veel van elkaar weten. Dat hoeft ook niet. Ze hebben maar één ding van elkaar nodig: hun stem. En als die eenmaal geklonken heeft – hoog of laag, helder of donker, formidabel of gewoon – zijn alle feel-good ingrediënten aanwezig.

Je stem laten klinken kan eng zijn. Maar wie de drempel over durft, de mond open doet, kan maar één kant op: verder vooruit. Dus zet je mond open, ook als je denkt dat je stem niks bijzonders is. Als je van zingen houdt, moet je zingen. Je stem delen. Zelfs als je je afvraagt wie daar op zit te wachten. Laat je verrassen! Er zijn een heleboel andere stemmen die erop zitten te wachten om zich met die van jou te verbinden. 

woensdag 3 september 2014

Lifelong fun: één keer niet uit eten en een keyboard kopen!

Casio SA-46. Fijn voor partijstudie of om noten te leren lezen
Wow. Ik heb mezelf op een klein keyboard getrakteerd. 'Casio' intikken op Amazon, horloges negeren en het goedkoopste keyboard aanklikken en betalen. Het was de Casio SA-46 32 toetsen, een schattige mini-synthesizer. Helemaal in de middle of nowhere (grens Lot-Dordogne) keurig binnen twee dagen afgeleverd en sindsdien zit ik met een brede grijns met een keyboard op schoot.

Ik kan 'm aan alle (koor)zangers aanraden. Als je piano speelt, is hij heel nuttig om partijen in te studeren en mee te zingen en ook voor het leren zingen van intervallen: je neemt het keyboardje opschoot, speelt secundes, tertsen, kwarten enzovoorts en zingt ze na. Daarna alleen de eerste nootspelen en jezelf opdrachten geven: 'nu zing ik een grote secunde bovenop deze toon' etcetera.

Als je geen noten leest, is dit Casio keyboard een goeie start om het toch te leren en er achter te komen dat de taal van de muziek helemaal geen Chinees is. Je kunt wat tokkelen, geluiden uitproberen.

En dit Casio keyboard was maar € 43!
Maar als je verder wilt gaan dan dat, zet je keyboard dan op je bureau naast de computer, zoek op Youtube op 'how to play...' en tik in 'piano' of 'keyboard' of 'how to read notes' of 'how to play', voor een liedje dat je wilt leren spelen. Er is zo'n schat aan informatie op Youtube.


Waarschuwing: verslavend. Je bent zo uren verder. Vandaag nog vanaf Youtube mooie extra partijen voor arrangementjes zitten noteren die straks door La Chorale de Cazals gezongen gaan worden. En volgend jaar juni door de vakantiezangers van de Zangvakanties 2015. Als dat geen mindfulness of flow is...

Okee, ik ben ontzettende reclame aan het maken voor Casio, maar echt... Zo veel lol voor een paar tientjes. Ik wens je veel plezier!